In 2022 bestond de Stichting Raamsdonkse Karnaval (SRK) 44 jaar. Een carnavalsjubileum (4x ‘elluf’ jaar) en dat moest gevierd worden. Er kwam een tvserie, er kwam een monument en er komt een boek. Deze ligt momenteel bij de drukker en zal 30 november gepresenteerd gaan worden. Wat is er zoal gebeurd de afgelopen 44 jaar?
De SRK zag het levenslicht in 1978. De carnavalsstichting begon aan haar reis zogezegd. Het thema reizen speelt een grote rol in het verhaal van de SRK. Al voor 1978 werd er op georganiseerde wijze carnaval gevierd op Den Haaykaant. Vanaf 1969 werd dit opgepakt door KV (karnavalsvereniging) De Haaykaanters. Uit de overblijfselen van een op-sterven-na-dood zijnde reisverenging zag KV de Haaykaanters het levenslicht. Medeoprichter Jan Pelders werd de eerste voorzitter.
Toenmalig partner Marij verteld hierover: "Jan en ik vierden altijd carnaval in Oosterhout. Op een gegeven moment hebben we de koei bij de horens gepakt en zelf een vereniging opgericht". Naast Jan en Marij worden ook de namen van Tiny van Leeuwen, Dim Stadhouders, Jo Bouwens en Mevr. Meulblok genoemd. De opgerichte vereniging leek qua structuur op een hedendaagse CV. Iedereen kon lid worden en betaalde contributie. De vereniging had een bestuur en organiseerde de carnaval in al zijn gedaantes. Harrie Meulblok werd de eerste prins van Den Haaykaant en hield dit maar liefst 13 jaar vol.
Na 9 jaar werd de vereniging een stichting. Dit had vooral te maken met officiële zaken als aansprakelijkheid en subsidiëring van ons leutfeest. Vanaf 1978 spreken we van de SRK waarvan Jan Pelders de voorzitter wordt/ blijft en Harrie Meulblok de prins. Als we het jubileumboek zien als een levensreis komen we langs veel momenten die als ijkpunt beschouwd kunnen worden. Veel hedendaagse evenementen worden nu nog georganiseerd en zijn de afgelopen 44 jaar opgezet door, helaas, al in veel gevallen overleden Haaykaanters.
De optocht is het meest memorabele deel van onze historie. Al vanaf 1970 wordt deze jaarlijks verreden. De keuze valt op de zaterdag vanwege 'commerciële' belangen: Christ Schapers, van de gelijknamige aannemersfirma, zat destijds in het bestuur van de muziekvereniging en was tevens hoofdsponsor van zowel de harmonie als de KV. Hij vond het voor zijn bedrijf belangrijk goede sier te maken in Oosterhout, omdat daar veel opdrachten te halen waren. Zodoende móest onze harmonie op carnavalszondag meelopen met de optocht van Oosterhout. Zonder harmonie geen optocht in Raamsdonk, dus is al in de beginjaren van de carnaval de zaterdag tot optochtdag verkozen. Tot halverwege de jaren ’90 wordt de optocht gedragen door de verschillende buurtverenigingen die ons dorp rijk is/was. Daarna namen de CV’s het stokje over en zorgen zij al vele jaren voor de kolossale wagens die onze straten vullen tijdens de mooiste dag van het jaar.
De Boerenbruiloft is chronologisch de tweede pijler waar onze carnaval op rust. Vanaf 1982 wordt deze dag waarop twee dorpsprominenten een carnavalshuwelijk aangaan jaarlijks georganiseerd bij Café de Koppelpaarden. Het evenement gaat begin jaren 2000 ter zielen en wordt vervolgens sporadisch nog tevoorschijn gehaald.
Vanaf 1985 kent Den Haaykaant de traditie van Het Buurtlied. Ons liedjesfestijn. De eerste jaren gehouden op carnavalsmaandag tijdens het pyjamabal bij Café Rutters en vanaf midden jaren ’90 traditiegetrouw gehouden 14 dagen voor carnaval in Zaal de Koppelpaarden (later Het Vermaak en Ontmoetingscentrum). Vele knijters van lokale hits zagen hier het levenslicht en worden met name tijdens de aanloop naar carnaval weer van stal gehaald. Sinds 2001 wordt hier gestreden om de Joop Oome Bokaal, vernoemd naar de in 2000 overleden medeoprichter van het Buurtlied.
Het Sauwelen is de laatste pijler onder onze carnaval. Vanaf eind jaren ’80 structureel georganiseerd bij het Ontmoetingscentrum kennen we het evenement anno 2024 als Heel Den Haaykaant Lacht. Met name in de jaren ’90 was het evenement ongekend populair en stond de rij voor de kaartverkoop tot aan de deuren van de Sint Bavo kerk toe!
Vanaf 1989 wordt er jaarlijks een dorpsgenoot in het zonnetje gezet door middel van de bekendmaking van de Bontste Haaykaanter. Hij of zij ontvangt een oorkonde en een strik, maar belangrijker: eeuwige roem. Sjaak Pruijssers was de eerste, Bas van Oort de meest recente.
"Het mag hier nooit saai zijn" vat Ad Godefroy in het maar liefst 384 pagina’s tellende jubileumboek (een stoeptegel geheten in boekenjargon) ons dorpke samen. De anekdotes zijn haast eindeloos, de legendarische momenten zijn herinneringen voor het leven. "Carnaval loopt als een rode draad door onze levens" zo stelt de jubileumboekcommissie. "Je komt het overal tegen, door heel het jaar heen".
Zoveel mooie momenten, mooie mensen en verhalen: bijna teveel om op te noemen. Gelukkig is al dit bovenstaande eindelijk een keer beschreven en opgeslagen. Volgende keer vertellen we graag over hoe het boek daadwerkelijk tot stand gekomen is.