Niet veel geld en toch gezelligheid in huis halen? Zoonlief woont op kamers, zag bij het grof huisvuil een deur staan, kocht een speciale lijm (niet duur), schraapte buiten ergens mos vandaan, plakte dat op die deur en hing hem op. Af en toe sproeien met zo’n vernevelspuit en klaar was kees. Geen ongedierte, wel lekker ruiken.

Je huis aankleden hoeft helemaal niet duur te zijn, vraag dat inderdaad maar aan al die studenten. Maar ook kringloopwinkels zijn ware bronnen van inspiratie. Van meubeltjes tot vergieten, van peper- en zoutstellen tot huilende madonna’s met appel. Vaak voor een habbekrats hè. Een likje verf kan soms ook wonderen verrichten, je moet er even doorheen kijken. Al dat designspul is kil en klinisch, een (al dan niet) geverfd kastje heeft iets eigens, alleen al door het werk wat je erin hebt gestopt.

Een huis moet een plek zijn waar je je geborgen voelt, waar je letterlijk en figuurlijk thuis kunt komen. Dat is jouw plek hè, niet die van de buren, je familie, je vrienden of desnoods zakenrelaties. Jij betaalt ervoor dus de rest heeft er geen zak over te vertellen, of ze het nou mooi vinden of niet.

Ik ben een behoorlijke francofiel en mijn keuken is gemaakt van steigerplanken. Open dus. Je ziet de borden, mokken, glazen, de kruiden èn het afdruiprek en de handdoeken allemaal staan of liggen. Waarom zou ik daar van die idiote witte kastjes hebben hangen als ik toch een ‘hulp in de huishouding’ heb? Ik wil sfeer. Moeten vakantieherinneringen op een pc of in een album staan als je ze ook op de muur kunt zetten? Ik schreef er de woorden op (je houdt van letters of niet) die die vakantie behoorlijk centraal stonden. Het zegt u vermoedelijk helemaal niks, ons des te meer. Soms ruik ik de lavendel erbij. Of was het die ‘worst’, smaken verschillen.

Iedereen met kinderen weet dat ze soms nieuwe schoenen hebben en er de dag erna alweer uit gegroeid zijn. Kijk, dat je ze één maatje te groot koopt ,is nog tot daar aan toe, maar goeie en passende schoenen zijn wel mede de basis voor je motoriek. Ik bewaarde de schoenen die zoonlief versleet of waar hij uitgegroeid was in een vuilniszak op zolder. Ooit kreeg ik van een tante een verzilverd schoentje dat zij als peettante van mijn ouders had gekregen. Ik had dat gedragen. Toen ik het zag, kreeg ik de tranen in m’n ogen. Heb ik dat ooit aan gehad?

Toen ik die volle vuilniszak op zolder tegenkwam, dacht ik ‘Hier moet ik iets mee’. Ik kocht een plaat multiplex en schroefde 10 jaar schoentjes erop. Stuk ijzerdraad erachter en opgehangen aan de muur in de kamer. Hoe schilderij wil je een schilderij hebben. Was het goedkoop? Nou, niet als je uit gaat rekenen wat al die schoentjes, sloffen en slippertjes hadden gekost, maar spotgoedkoop als je het vergelijkt met wat je voor een originele Herman Brood betaalt, om maar niet te spreken van een Picasso. Maar wèl eigen en dat is wat mijn huis zo’n lekker huis maakt. Doe er uw voordeel mee.

evr