Van deinende carnavalskrakers tot onvervalste zydeco, van hossende feestbands tot rauwe bluesgitaristen en DJ’s: de gemeente Geertruidenberg is al decennialang vruchtbare grond voor een grote groep muzikanten die alle kanten van het muzikale spectrum raken. Wat gebeurt er als je deze artiesten vraagt om een lijst te maken van de volgens hen vijf mooiste of meest bijzondere liedjes? Aflevering 15: Joeri van den Kieboom.

Door Dennis Mikhout

Joeri van den Kieboom is in de wijde omtrek van Raamsdonksveer eigenlijk beter bekend als DJ Joeri. Ook schreef en produceerde hij met C.V. de Badraove diverse carnavalskrakers. Zijn vijf gekozen liedjes geven een mooi beeld van wie de man achter de draaitafel in het echt is.

Kleine Jongen – André Hazes

“Als feest-DJ ben ik opgegroeid met Hazes, maar dit nummer heeft voor mij natuurlijk alles te maken met mijn eigen kleine man, onze Nox. Voor zijn geboorte was het voor mij gewoon maar een Hazes-nummer. Het is misschien heel cliché, hoor, maar dan ligt zo’n kleintje na de geboorte bij je op de kamer in het ziekenhuis, en dan ligt daar jouw kleine jongen. Dat is toch vet? Het is ook echt het eerste nummer dat ik met hem heb geluisterd en het heeft daardoor een speciaal plekje in mijn hart. Dat is wat muziek met je kan doen, en eigenlijk heb ik dat met heel veel muziek van Hazes. Thuis heb ik een platenspeler en daar gaat regelmatig een LP van Hazes op. Dan kom je erachter dat heel veel nummers die je al kende gewoon van hem zijn. Eigenlijk is hij altijd wel een beetje onderschat; die man heeft zo ongelooflijk veel muziek gemaakt. ‘Kleine Jongen’ is natuurlijk een hele bekende, bijna tegen het commerciële aan zelfs, maar juist die niet-commerciële muziek van hem vind ik heel gaaf. Het spreekt me vooral aan omdat er vaak herkenbaarheid in zijn muziek zit; de man vertelt natuurlijk gewoon een verhaal. Daar kun je je als luisteraar dan in vinden.

En Nox zingt ‘Zeg Maar Niets Meer’ heel hard mee. De rest nog niet, maar hij kan het wel waarderen, volgens mij. Als we samen naar de platenkast lopen, weet hij heel goed dat de Hazes-platen vooraan staan.”

Het Werd Zomer – Rob de Nijs

“Dit is gewoon een fijne herinnering aan vroeger. Waarom weet ik niet, maar mijn vader had een dubbel-cd van Rob de Nijs in de kast staan. En een van de liedjes daarop was ‘Het Werd Zomer’. Als ik dit hoor, denk ik vooral aan een hele fijne kindertijd. Bij de open haard tegen pa aanliggen. Ik heb mijn vader altijd als een hele fijne man gezien en vond het altijd fijn om bij mijn pa te zijn, nog steeds trouwens. Door dit liedje komen die herinneringen dan boven.

Ik kan deze plaat nog steeds heel erg waarderen. Op dat album stond ook ‘Ritme van de Regen’, en als ik dan die eerste tonen van dat liedje hoor, denk ik ook gelijk aan vroeger. Ik ben ook bij het afscheidsconcert van Rob de Nijs geweest, met mijn moeder. En dat is wel gek, want voor mijn gevoel had juist mijn vader altijd die muziek opstaan. Ik zag die kaartjes voorbijkomen en riep gelijk: ‘Hé pa, dit is de laatste kans om te gaan.’ Maar ons ma gaf gelijk aan daar wel naartoe te willen. Ik moet dus toch maar eens navragen wie nou eigenlijk de grootste fan is van die twee. Het was een heel intens concert trouwens. Op een kwart van een van zijn liedjes stopte hij omdat de Parkinson opspeelde. De band zag je twijfelen: stoppen we? Spelen we door? Toch maar even stoppen en dan weer doorspelen uiteindelijk. Heftig om te zien, maar het geeft ook heel mooi aan wat muziek met mensen doet.”

Sultans of Swing – Dire Straits

“Hier hoor je muziek zoals het hoort te zijn, en ik ben het eigenlijk pas gaan waarderen in de coronaperiode. Ik draai natuurlijk wel eens in het weekend of ben druk als cameraman, maar dat kwam ineens helemaal stil te liggen. Toen heb ik uiteindelijk maar een platenspeler aangeschaft om maar een beetje een hobby te hebben. Hele stapels LP’s gekocht én gekregen, en daar kwam onder andere deze van Dire Straits voorbij. Maar ook Queen of bijvoorbeeld Fats Domino; van die laatste had ik nog nooit gehoord. Dan kom je erachter dat je dat dus ook heel mooi vindt. De blues ben ik ook heel erg gaan waarderen in die periode. Feestmuziek blijft altijd de hoofdmoot natuurlijk, maar thuis, met een rustig avondje op de bank, komt John de Bever niet voorbij, hoor.

Het luistert ook heerlijk weg, Dire Straits. Ik ben wel echt van de melodieën, want regelmatig denk ik: kom, laat ik nou ook eens luisteren wat ze precies zingen. Dan kom je er ineens achter waar de tekst eigenlijk over gaat. Dat vind ik sowieso wel gek aan muziek: je kunt iets echt heel mooi vinden en dan zonder direct naar de tekst te luisteren toch redelijk inschatten wat voor lading er in het liedje zit. Inmiddels staan er nu zo’n 150 platen in de kast, dus dat is wel iets waar ik in kan doorslaan, ja, haha. Het mooie is ook dat er veel nieuwe muziek gewoon op vinyl uitkomt. Als ik een album echt een topalbum vind, koop ik het ook meteen op vinyl.”

Back in Your Arms Again – The Mavericks

“Nu wordt het lastig kiezen met maar vijf nummers, maar dan ga ik toch voor dit nummer. Het is lastig er een specifiek nummer van The Mavericks uit te pikken, maar deze is wat minder bekend. Dat is wel mooi. In eerste instantie gaat het mij om de melodie, maar het roept ook weer hele mooie herinneringen op aan vroeger. Vooral aan feestjes, want dan kwam de muziek van deze band vaste prik voorbij en begonnen alle ouders wel te dansen. Dat is de eerste associatie die ik hiermee heb.

Voor mijn gevoel werd er vroeger alleen maar gedanst op feestjes. Gewoon ergens in een zaaltje, bij Boelaars bijvoorbeeld, en dan kwamen er echt nog foxtrots en walsjes voorbij, hoor.

Op feestjes moest er ook altijd echt een dansvloer zijn. Mijn ouders gingen op zondagavond ook uit om te dansen. Maar dat kan ook de verbeelding van een kind zijn, zeg ik eerlijk, dat vele dansen.

De muziek is inmiddels enorm veranderd natuurlijk; mensen dansen ook niet heel makkelijk meer op een feestje. Niet dat ze zich schamen, hoor, maar ze lijken het ouderwets te vinden. Dat kan voor een DJ wel eens lastig zijn, ja.”

Roller Coaster – Danny Vera

Het lijkt nu misschien wel een rustig lijstje, omdat het totaal buiten het genre valt van wat ik normaal gesproken als DJ draai. En dan kom ik als laatste ook nog eens uit bij Danny Vera. En dan ook nog eens heel cliché met ‘Roller Coaster’. Ik weet niet wat het is, maar ik vind deze vent dus echt heel goed. Buiten het feit dat hij gewoon ontzettend veel goede muziek maakt, is dit een liedje dat voor mij samenvat hoe het leven eigenlijk kan zijn. Het leven is namelijk niet altijd per se uit zichzelf heel mooi, maar er zijn wel altijd dingen in het leven die het mooier kunnen maken.

En dan die ‘Roller Coaster’. Wij hebben een lang gekoesterde kinderwens gehad die niet van het een op het andere moment in vervulling ging. En nu hebben we toch twee hele mooie kinderen. Natuurlijk is dit liedje voor veel mensen een simpele tranentrekker, maar ik associeer het toch met die kinderwens. Een geweldige artiest ook. Hij staat dan wel in de Ziggo Dome, maar qua setting kan het beter een huiskamer zijn. Hij verdient dat grote podium écht wel, hoor, maar komt beter tot zijn recht in een klein zaaltje. Je hebt bij hem niet alleen het gevoel dat jij hem kent, maar ook dat hij jou heel goed kent.”

We sluiten af met de vraag welke van deze vijf liedjes Joeri zelf het liefste geschreven had: “Dan blijf ik toch wel iemand van het levenslied, en dan kom echt uit bij Hazes.”