In het digitale tijdperk van muziekstreaming is het een zeldzaamheid geworden om volledige albums te beluisteren, maar echte muziekliefhebbers weten dat het luisteren naar een album van begin tot eind een unieke ervaring kan bieden. In de reeks 'Vinyl Verhalen' neemt Dennis Mikhout elke week een iconisch muziekalbum onder de loep. Tijdens deze ontdekkingsreis onthult hij de verhalen achter deze albums, variërend van klassieke studio-meesterwerken tot memorabele live-opnames, ongeacht het genre en tijdperk. Deze week: ‘Definitely Maybe’ van Oasis.

Door Dennis Mikhout

In de vroege jaren '90 werd het Britse muzieklandschap vooral gedomineerd door grunge en alternatieve rock, maar in het grauwe Manchester ontstond een nieuwe golf van bands die de Britse muziek op de wereldkaart wilden zetten. Een van die bands was Oasis, opgericht door de broers Liam en Noel Gallagher. De band vindt haar oorsprong in 1991, toen Liam Gallagher zich aansloot bij een lokaal bandje. Na de komst van oudere broer Noel Gallagher als leadgitarist én songwriter was de geboorte van het Brit-pop fenomeen Oasis een feit.

De relatie tussen Liam en Noel Gallagher is altijd turbulent geweest. Hoewel ze samen als het ware één muzikaal genie vormden, waren hun persoonlijkheden als water en vuur. Liam stond bekend om zijn explosieve temperament en onvoorspelbare gedrag, terwijl Noel de meer professionele en gefocuste van de twee was. Hoewel Liam's rauwe, ongepolijste zang een perfect contrast bood met Noels melodieuze songwriting, zorgden hun frequente ruzies voor een constante spanning binnen de band. Deze legendarische ruzies, zowel persoonlijk als professioneel, werden vaak breed uitgemeten in de media en droegen alleen maar bij aan de verdere mythevorming rond deze band.

‘Definitely Maybe’, het debuutalbum van Oasis, werd uitgebracht in augustus 1994 en markeerde een keerpunt in de Britse rockmuziek. Het album kwam voort uit de arbeidersklasse-ervaringen van de Gallaghers, en was doordrenkt met een zelfvertrouwen en ambitie die typerend waren voor de band. Noel Gallagher, die de meeste nummers schreef, had een duidelijk doel voor ogen: het maken van een album dat niet alleen de gevoelens van zijn generatie zou omschrijven, maar ook Oasis in één klap tot supersterren zou maken. De teksten op het album gaan met name over het verlangen naar vrijheid, de frustraties van het alledaagse leven, en de onverwoestbare hoop op iets beters.

Het opnameproces van ‘Definitely Maybe’ verliep allesbehalve soepel. De band worstelde met het vinden van de juiste productie om het energieke geluid vast te kunnen leggen dat ze voor ogen hadden. De sessies werden daarnaast vooral gekenmerkt door complete chaos en (hoe kan het anders) knallende ruzie tussen de broertjes Gallagher.

Na enkele mislukte pogingen en onenigheden met verschillende producers, besloten ze het heft in eigen handen te nemen. Met vriend van de band Mark Coyle en Owen Morris als producer lukte het eindelijk om het gewenste geluid te vangen. Het resultaat was een album dat zowel verpletterend hard als melodieus was, met invloeden variërend van The Beatles tot The Stone Roses.

Welke twee tracks zijn 30 jaar later zeker de moeite waard:

‘Supersonic’: de eerste single van Oasis liet meteen de unieke stijl van de band horen. Het nummer, met zijn onmiskenbare riff en cryptische teksten, gaf een voorproefje van de branie en zelfverzekerdheid die Oasis zou definiëren. Het is een levendige track die zowel Noel’s songwriting als Liam’s atypische vocale stijl benadrukt. Het werd geschreven en opgenomen in één dag, wat de spontane energie van de band goed benadrukt en vooral de toon zette voor hun explosieve doorbraak.

‘Live Forever’: is (naar mijn mening) de meest iconische track op het album. Het is geschreven door Noel in een reactie op de toch wat depressief klinkende grunge-sound uit die tijd (denk bijvoorbeeld aan Nirvana). Het nummer is een melodische tegenhanger voor de ruigere tracks op het album, met een tekst die de eeuwige aspiraties van de jeugd perfect in woorden vat. Het werd als snel bestempeld als een klassieker voor de jaren ’90 generatie.

Het album debuteerde op nummer één in de UK Albums Chart en werd het snelst verkopende debuutalbum in de Britse geschiedenis. Het plaatste Oasis stevig in het centrum van de Britpop-revival, en hun breed uitgemeten rivaliteit met bands zoals Blur zorgde voor een cultureel fenomeen dat de muziekscene van de jaren '90 bepaalde. Het maakte van Oasis voor een aantal jaren de grootste band ter wereld. De broers Gallagher bleven echter botsen, wat leidde tot talloze interne spanningen en uiteindelijk tot de breuk van de band in 2009. Maar na jarenlang in het openbaar bekvechten en vooral het voeden van geruchten over een terugkeer is de kogel door de kerk. Deze maand maakte Oasis bekend in 2025 bij elkaar te komen voor een reeks stadion concerten in Engeland en Ierland. Reden te meer om nog eens lekker in hun debuutalbum te duiken.