De vierde editie van de Victoria Run in Raamsdonk was weer een ongekend succes. Het lijkt erop dat de organisatie zich elke keer weer weet te overtreffen. Onder prachtige weersomstandigheden konden de 1200 atleten een heel gevarieerd parcours van ongeveer tien kilometer afleggen in de directe omgeving van Raamsdonk. Een toeschouwer verwoordde het mooi: “Ik zie alleen maar vrolijke gezichten, nergens gemopper of chagrijn. Het is echt heel mooi georganiseerd.”

Door Johan Verlouw

Om over de finish te gaan, moest er door de sporters nog een hele steile helling bedwongen worden; voor veel uitgeputte deelnemers was dat wellicht het grootste obstakel.

In de ochtend gaan veel vrijwilligers uit het dorp al naar het sportterrein van de voetbalclub voor de laatste briefing. Meer dan honderd vrijwilligers hebben zich aangesloten om de dag vlekkeloos te laten verlopen, er is werkelijk overal aan gedacht om de atleten een prachtige dag te bezorgen.

In de ochtend gaat het los

Twee uur later galmen de eerste decibellen door de dorp. De Victoria Run is los.

Rond het middaguur is het volle bak op sportpark d’n Uilendonck. Deelnemers die nog aan de run moeten beginnen, staan er nog fris en fruitig bij. Vaak gekleed in een kleurrijk shirt met een sponsornaam achterop. Iedereen heeft een reden om mee te doen; rennen met je familie, een groepje collega’s, met je sportteam, een (verloren) weddenschap of gewoon omdat het kan. De opzwepende muziek maakt de warming-up een stuk leuker, nog even op de foto en dan naar het startvak om even later met je groep van start te gaan. Zo’n 30 meter verderop komen deelnemers zeiknat en met een strak koppie richting de finish, maar eerst nog die verrekte steile helling bedwingen. Sommigen hebben wel zes of zeven pogingen nodig voordat ze hun welverdiende medaille krijgen omgehangen, maar de euforie is er niet minder om.

Eerste keer

Gedoucht en wel zit Dave uit Dordrecht tegen de muur uit te puffen, het is zijn eerste Victoria Run. Samen met zijn collega is hij naar Raamsdonk gekomen. “Het was minder zwaar dan ik gedacht had, maar ik ben een fanatieke hardloper, dat scheelt natuurlijk.” Dave heeft genoten. “Het is heel mooi georganiseerd, jong en oud door elkaar en overal muziek, echt tof. Volgend jaar ben ik er weer graag bij.”

Mees (15) uit Made doet met een groepje vrienden ook voor de eerste keer mee aan de run. “Een paar minuten na de start waren we al zeiknat, geweldig.” Zijn groepje startte als één van de laatste en dat gaf soms wat wachttijd bij enkele hindernissen. “Dat is echt het enige wat ik erop aan te merken heb, voor de rest was het echt hartstikke leuk om mee te doen. Volgende keer weer graag.”

Midden in het dorp

Op het kerkplein moeten maar liefst drie hindernissen bedwongen worden en is daarmee een prachtige hotspot voor bezoekers en supporters. Als een soort minifestival kunnen bezoekers genieten van horeca, entertainment en live muziek. Iedereen vermaakt zicht opperbest, een ‘tunnel’ zorgt ervoor dat supporters en sporters elkaar ongestoord kunnen kruisen. Een groepje deelnemers met kletsnatte kleding moet zich onder het schrikdraad naar het volgend onderdeel zien te ‘tijgeren’. De koppies staan bedrukt maar iedereen kruipt braaf onder de draad waar elektrische spanning op staat. In de avonduren volgt er op het kerkplein nog een ‘after party’ om de dag af te sluiten.

In de grote EHBO tent staan de drie hulpverleners rustig een kop koffie te drinken. “Voor ons misschien een beetje saai, maar er is nauwelijks hulp nodig, dat is natuurlijk heel fijn, tot nu toe waren een paar pleisters voldoende.”

In bijna heel het dorp kom je atleten tegen, sommigen nog volop in de strijd, anderen voldaan op weg naar hun fiets of auto. Bij de fietstunnel komt een groepje met een vies gezicht uit het maisveld. Voordat ze even uit kunnen puffen, zitten ze alweer op een skippybal om een parcours af te leggen. Daarna weer verder om met een touw over een helling te springen. Gelukkig zijn de laatste hindernissen in zicht...