Na alle coronashit (ofschoon ik tijdens deze periode helemaal niets geleden heb) en het kletsnatte voorjaar wilde iedereen in Europa weer eens op vakantie en dat hebben we geweten; alle autowegen, luchthavens, treinstations en busreizen waren tjokvol. Dat levert bij voorbaat meer stress dan ontspanning op. Voor mij is op vakantie gaan nog steeds een vorm van luxe en niet een verworven recht, omdat we er zo hard voor gewerkt hebben. Even geen hond uitlaten, heg snoeien, gras maaien en konijnenhok schoonmaken. Op vakantie doe ik ook vaak nieuwe ideeën en plannen op voor de toekomst, maar daar zitten overigens vaak hele slechte bij.

Op aanraden van kennissen kozen we na enkele jaren in Nederland, deze vakantie voor Zwitserland. Ondanks het feit dat ik geen hekel heb aan autorijden, krijg ik al jaren buikpijn van de Duitse Autobahn. Achthonderd kilometer lang alleen maar in je autospiegels kijken, om te overleven, compleet gekkenwerk. Over een afstand van 900 km hebben we 15 uur lang gereisd, dat komt neer op 60 km/h. We hadden dus achteraf ook op de brommer kunnen gaan. Toch geven de bergen in de Alpenlanden mij een mate van ontspanning; je waant jezelf in een compleet andere wereld, de luchtkwaliteit is er prima terwijl ik met ‘Ruhrgebied Duits’, mezelf aardig kan redden en dus normaal kan communiceren met de bevolking. Zwitserland is een buitengewoon mooi land voor op vakantie te gaan. Na enkele lange bergwandelingen, besloten we het land verder te verkennen en maakten daarom gebruik van het openbaar vervoer. De treinen rijden met Zwitserse precisie op tijd, maar de dienstregeling is chaotisch. In de trein vraagt de conductrice vriendelijk naar je kaartje én je eindbestemming. De reizigers doen keurig wat er gevraagd wordt en worden verder nog een fijne dag gewenst door de mevrouw van de kaartjescontrole. Het gaat allemaal rustig, vreedzaam (er wordt nergens geschreeuwd) en met precisie. Wat landen als Zwitserland, Duitsland en Oostenrijk gemeen hebben, is dat er een (grote) mate van discipline heerst. Een woord dat in Nederland al lang uit de Dikke Van Dale is geschrapt. En zeg nou zelf…. van een beetje discipline wordt de wereld niet slechter.

Allegra,

Johan Verlouw