Afgelopen vrijdag nam Josien van Dooren afscheid van de bewoners van het Hoge Veer Bastion. Zij bood hen een afscheidsmiddag aan met koffie, gebak, drankjes, hapjes en levende muziek. Na 20 jaar stopt zij als consument bij de zorgorganisatie met locaties in Geertruidenberg en Raamsdonk. Jarenlang stond zij bewoners en familieleden met raad en daad bij. Medio 2003 begon zij als verzorgende op de locatie van Het Hoge Veer, dat nu onderdak biedt aan onder andere Oekraïense ontheemden en een noodopvang voor asielzoekers is. Zij maakte de realisatie mee van de moderne zorgcentra Hoge Veer Rivierzicht in Raamsdonksveer en Hoge Veer Bastion in Geertruidenberg. Eigenlijk heeft ze als 66-jarige de pensioengerechtigde leeftijd nog niet bereikt, maar aangezien ze zichzelf al heel lang geen vakantie gunde, heeft zij een groot aantal weken vakantie opgespaard. Zij zegt daarover: “Ik ben verzorgster in hart en nieren, waarbij mijn hart altijd bij de cliënten lag. Ik had gewoonweg geen tijd om op vakantie te gaan.” Op het gebak lagen marsepeinen smileys met daarop één met een lach en de ander met een traan. Josien legt uit: “Met een lacht en een traan verlaat ik ‘Het Hoge Veer’ en weet nu al zeker dat ik de bewoners heel erg ga missen.”

Door Jan Hoek

De in Breda geboren Josien werkt totaal al zo’n 44 jaar in de zorg. Na zorg-gerelateerde opleidingen verhuisde ze voor de liefde naar Rotterdam. Haar echtgenoot is al geruime tijd geleden overleden; ze is de trotse moeder van twee zonen, een tweeling, en een dochter en zes kleinkinderen. Ze was in de havenstad actief in een katholiek bejaardenhuis. Later werkte ze onder andere als gezinsverzorgster, in de bejaardenzorg en de thuiszorg. “Ik kom uit een gezin van twaalf kinderen, waarvan ik de achtste ben. In de thuiszorg werkte ik vaak bij grote gezinnen en hard werken en aanpakken was ik dus thuis ook al gewend. Bij Humanitas in Rotterdam kwam ik een keer Menko Konings tegen, die sinds 2005 directeur/bestuurder van Het Hoge Veer was. Met hem had ik een goed gesprek over levensloopbestendig wonen, iets wat hij met nieuwbouw in Raamsdonksveer wilde realiseren. Hij zei mij dat als ik naar Brabant wilde verhuizen, ik maar eens bij hem langs moest komen. Ik ben inderdaad verhuisd naar Raamsdonksveer en werd zo’n 20 jaar geleden door Menko aangenomen als verzorgende. In een tijd dat alles werd gedaan voor de ouderen en er geen enkele sprake was van zelfredzaamheid. Menko was echter vooruitstrevend en wist met de nieuwbouw van Hoge Veer Rivierzicht in Raamsdonksveer in 2011 een eerste grote stap richting vernieuwing in de zorg te zetten. In 2019 werd zijn droom voltooid met de opening van Hoge Veer Bastion in Geertruidenberg.”

Lopende infobalie

Josien van Dooren was vijftien jaar voorzitter van de Vrijwillige Thuis Centrale Geertruidenberg (VTCG). Later werd dat de Stichting Ouderen Welzijn Geertruidenberg (SWOG), waar Eric de Braal de leiding had, een organisatie die nu valt onder Surplus. Ook maakte ze jarenlang deel uit van de Ondernemingsraad van Het Hoge Veer. “Op een gegeven moment werd ik de eerste consulent van Het Hoge Veer. Een bijzonder leuke en veelzijdige baan, waarin geen dag hetzelfde is. Menko Konings was tegen een balie in het zorgcentrum en dus werd ik al gauw de ‘lopende infobalie’ genoemd. In het Hoge Veer Bastion is geen winkeltje en werd ik ook wel de ‘Fietsende SRV’ genoemd. Als bewoners om bepaalde dingen vroegen, haalde ik in mijn pauze de gevraagde boodschappen wel voor ze. Na een tijdje werd mijn voormalige leidinggevende Joke van Essen ook consulent. Annemarie Prinsen neemt mijn werkzaamheden over, iemand waar ik alle vertrouwen in heb. Veel bewondering heb ik voor Indira, die als ‘coördinator vrijwilligers’ al heel lang de activiteiten in Het Hoge Veer organiseert. Het is echt ongelooflijk wat er voor de bewoners allemaal gedaan wordt. En zeker niet te vergeten: met dank aan de vele vrijwilligers; zonder hen is dat echt allemaal onmogelijk. Na mijn vertrek bij Het Hoge Veer blijf ik met ‘achter open deuren’ nog wel actief met ondersteunende dienstverlening. Ik kan het zorg verlenen nou eenmaal niet missen. Indien nodig zou ik later graag in Het Hoge Veer wonen; schitterende locaties en dan ook nog eens met als motto: ‘prettig leven zoals u dat wil’.” Als je aan medewerk(st)ers en bewoners van het Hoge Veer vraagt: ‘Wat vind je van Josien van Dooren?’, dan zijn de antwoorden: ‘Zij is echt het boegbeeld van Het Hoge Veer. Ze kent alle bewoners bij naam en heeft voor iedereen een luisterend oor en indien nodig een troostend woord. De bewoners zullen haar zeker gaan missen.’