De broers Rick (22) en Roy van Drunen (20) uit Raamsdonk willen dolgraag met hun voetbalclub RFC 1 een stapje hogerop. Ze waren nog tieners toen ze debuteerden voor de hoofdmacht. RFC is volop in de race voor het kampioenschap in de vierde klasse. “Met het huidige elftal moeten we gewoon mee kunnen doen in de derde klasse. Vorig jaar is het net niet gelukt, het zou mooi zijn als we dit jaar wel promoveren. In deze klasse is het vooral fysiek, dat is niet helemaal ons ding,” geeft Roy aan. De jongens zorgen vooral voor de aanvallende impulsen van hun elftal. Voorlopig willen ze samen nog jaren genieten van het spelletje en ook buiten het veld zijn de broers elkaars kameraden.
Door Johan Verlouw
Doodlopende weg bij vv-Raamsdonk
De carrière van de broers begon bij vv-Raamsdonk, waar hun vader jarenlang voetbalde en het tot het eerste elftal schopte. Door verschillende redenen maakten ze de overstap naar – toen nog – Good Luuk en later RFC. Bij Rick was het jeugdelftal niet meer levensvatbaar en Roy was de vereniging een beetje ontgroeid en dus kwamen ze bij de jeugd bij de buurman in Raamsdonksveer te voetballen. Waar Rick het moet hebben van zijn tomeloze inzet, kan Roy rekenen op zijn techniek.
Geen optie
Ze zijn gek van het voetbalspelletje en bloedfanatiek, altijd met de bal bezig. “Zelfs toen we vroeger de hond uitlieten, ging de bal mee,” lacht Rick. Maar één ding is zeker: de jongens hebben het reuze naar hun zin bij RFC, mede omdat hun elftal ook een vriendenteam is. Een training overslaan is geen optie en de zaterdag staat geheel in het teken van de wedstrijd. Over die wedstrijddag zijn de broers heel duidelijk: “Dan hoeven ze ons echt niet te bellen voor iets anders, ook geen vriendinnetje,” lacht Roy.
Afdwingen
Toch ging het allemaal niet vanzelf voordat de broers een basisplek hadden afgedwongen. Rick speelde bij de jeugd in de eerste klasse. “Ik dacht dat de overstap naar het eerste elftal niet zo groot zou zijn, maar het gaat daar toch allemaal een stukje sneller, dat viel in het begin best tegen.” Na een aantal invalbeurten dwong Rick steeds meer een plekkie in het team af.
Roy speelde nog even een tijdje bij de zondagamateurs bij RFC. “Da’s toch een wereld van verschil. Bij de zondagcompetitie krijg je veel meer ruimte in het veld en is het voetbal technischer. De zaterdagcompetitie is veel fysieker, ik heb daar nog steeds wat moeite mee.”
Elkaar alles gunnen
De broers hebben vooral respect voor elkaar, maar in het heetst van de strijd kunnen ze fel reageren op elkaar. “Als Roy zijn actie te ver doorvoert kan ik echt foeteren op hem. Maar dat is ook een stukje frustratie. De rest van het elftal snapt dat wel,” geeft Rick aan.
“Als Rick er een keer niet bij is, merken we dat echt, hij verzet altijd bergen werk, niet normaal,” spreekt Roy vol bewondering voor zijn broer. De kans dat een van de jongens zijn geluk nog gaat beproeven op een hoger niveau – als de kans zich aandoet – is niet ondenkbaar. “Dat gunnen we elkaar van harte.”
Op hun vrije zondag wordt er eerst lekker uitgeslapen, maar daarna gaan ze samen een voetbalwedstrijd in de regio kijken. “Er is altijd wel een leuke wedstrijd om te gaan kijken.”